پرندگان مهاجر
اتاق کار من پنجره ای دارد که رو به پارکی زیبا باز می شود. پارک پر از درخت است. نمی دانم چند ساله اند اما هر سال جای امنی برای پرندگان مهاجری است که برای گذران زمستان به جنوب می آیند. یک جفت عقاب دریایی (عقاب دریایی پالاس) (نام علمی: Haliaeetus leucoryphus) هر سال همین وقت سر و کله اش پیدا می شود. یکی از تفریحات من تماشای این جفت زیباست . کافی است یک دوربین دو چشمی نه چندان حرفه ای داشته باشی تا بتوانی به تماشای جزئیات زیبای این پرنده بنشینی.
یکی دیگر از فایده های کاشت درختان در نزدیکی محل زندگیتان این است که طبیعت را به زندگی شما هدیه می کنند. درخت لانه هزاران موجودی می شود که ما حتی نمی شناسیم و تا کند و کاو نکنیم از وجودشان بی خبر خواهیم ماند.
آخ که اگر شکارچیان پرندگان را با دوربین های دو چشمی اول خوب تماشا می کردند بعید می دانم دلشان می آمد ماشه را بکشند.
پ.ن:عقاب دریایی (عقاب دریایی پالاس) (نام علمی: Haliaeetus leucoryphus) یک پرنده شکاری و مانند دیگر عقابها از تیرهٔ عقابیان است. این عقاب بزرگ قهوهای در آسیای مرکزی، از دریای خزر تا دریای زرد و از قزاقستان و مغولستان تا هیمالیا, بنگلادش و شمال هند یافت میشود. این پرنده مهاجر گاه در خلیج فارس و شمال ایران نیز دیده میشود. منبع و منبع عکس : ویکی پدیا
خیلی خوب بود حس این نوشته
ممنون . خوشحالم که هنوز کسی هست که وبلاگ می خونه
عقاب سانان (مثل همه پرندگان دیگر :-) ) بسیار زیبا هستند و تشخیص بعضی از گونه هاشان واقعا دشوار است. متاسفانه به دلیل شرایط خاص زندگی و نیازهای خاصی که دارند آسیب های زیادی از طرف بشر بهشون وارد شده. چه خوبه که هنوز چشمهایی هست که به عقاب ها نگاه می کنه!
ای سرخ پوست از قبیله چه خبر
فصل شکار است
باید با طلا نوشت این را
"اگر شکارچیان پرندگان را با دوربین های دو چشمی اول خوب تماشا می کردند بعید می دانم دلشان می آمد ماشه را بکشند. "
ممنون
ممنون که خواندید
با سلام و آرزوی تندرستی برای شما و همه ی آنهایی که به طبیعت یعنی این ودیعه ی الهی با عشق نگاه می کنند. به یاد می آورم که در دومین سفرم به شهر شما در زمستان سال 1381 صدایی مانند عقاب و یا پرندگان شبیه آن را شنیدم و چشمم را به آسمان دوختم تا پیدایش کنم. خودش بود، جثه ی بزرگش و پروازش با بال های باز و فریادهایی که هر از چند گاه می کشید، نشانه ی پرندگان بزرگ گوشتخوار را داشت و مرا یاد قوش های کوهستان های خودمان می انداخت. قوش های کوهستان های البرز هم مانند همین عقاب های شما پرواز می کنند و فریاد می کشند. ارتفاع پرواز آنها خیلی زیاد است. فکر می کنم بالای 3 کیلومتری هم آنها را دیده باشم. نزدیک قله ی سر توچال که خودش قریب 4000 متر از سطح دریا ارتفاع دارد، می توانید آنها را ببینید که دست کم 1 کیلومتر بالاتر از شما در حال پرواز هستند. چیز عجیبی را چند سالی است که می بینم و آمدن این قوش ها در اواسط زمستان در نزدیکی فرودگاه مهرآباد تهران است. به هر حال امیدوارم که نسل این پرندگان در کشورمان برای همه ی زمان ها پابرجا و باقی باشد و شما همیشه بتوانید از پنجره اتاق محل کارتان، عقاب ها را و فرزندانشان را هم ببینید.
امیدوارم.
ممنون که وقت گذاشتید و خواندید
البته روح تو با ای پرندگان زیبا در ارتباطن، مهم نی کجا بشی
تو پنجره و بوم خونه تو ، یا پنجره محل کار که درخت ایشه
جغد خونه شما و عقاب محل کار گواه این ادعا ...:)
ممنون از محبت شما