بودن یا نبودن(to be or not to be)

بودن یا نبودن   

   

از روزی که تصمیم گرفتم ورود کیسه پلاستیکی را به زندگیم ممنوع کنم( یا بهتر است بگویم به کمترین حد ممکن برسانم) این دیالوگ همچنان تکرار می شود:" من پلاستیک نمی خوام ممنون" و در جواب: " چرااااااا؟" و وقتی علت را می گویم این سوال به ذهن همه می رسد:"آیا موثر است؟ " یا " آیا یکنفر می تواند تاثیرگذار باشد؟" حالا این سوال را از شما می پرسم: آیا این وبلاگ نقشی در زندگی شما داشته؟ آیا شمار را وادار به حرکت خلاف جهت مصرفگرایی کرده؟ آیا شده به فروشنده بگویید : " پلاستیک نه!!! خودم کیسه دارم؟ " یا از پاکت های قبلی استفاده کرده باشید؟   

گاهی که با دوستانم به فروشگاه یا سوپرمارکتی می روم و آنها از گرفتن پلاستیک خودداری می کنند یا فروشندگانی را می بینیم که خودشان میدانند من از پلاستیک هیچ دل خوشی ندارم ته دلم خوشحال می شوم و با خود می گویم پس بی تاثیر هم نبوده . اما ایکاش سیر هر کیسه پلاستیکی را که وارد زندگیمان می شد تا آخر بررسی می کردیم و می دانستیم آخرش سر از کجا در خواهد آورد.  به نظر شما این بینش را چطور باید به اطرافیانمان منتقل کنیم؟ آیا چند بار باید به هر مغازه دار و بقالی و .... بگوییم چرا پلاستیک نه؟ و او باور کند واقعا پلاستیک نه. 

  

To be or not to be

Since I have decided to ban plastic bags (as much as I can) into my life this dialog has been repeated:

No thanks I don't want plastic bag and the reaction: why????????? And when I tell them the reason they always say: Does it make any differences? One person can be affective? Now I ask you, do you think this weblog has changed your way of life into green? Have you ever avoided getting plastic bags? Or reused them?

Sometimes that I go shopping with friends I see them avoid getting plastic bags or salespersons who know I don't like plastic and I ask myself: It makes difference! I wish we could trace any plastic bags that come into our house to the end. What is your idea? How we can prove to people which plastic is a real danger to the earth?