وویجر1 (Voyager1)
فضا پیمای وویجر1 (Voyager1) در حال گذر از مرز قلمرو خورشید است.
به نقل از مرکز فضایی پاسادنا .کالیفرنیا ، اطلاعات رسیده از وویجر1 که در حال حاضر 18 میلیارد کیلومتر از
خورشید فاصله دارد ، بیانگر این است که وویجر نخستین شیئ ساخته دست بشر است که از منظومه شمسی خارج
شده و به زودی وارد فضای بین ستاره ای می گردد.
تحقیقات انجام شده بروی داده های وویجر 1 که امروز (27 ژوئن 2013 برابر با 6 تیرماه 92) در مجله ساینس منتشر شده است ، جزئیات جدیدی را از منطقه ای که فضا پیما اکنون در آن قرار دارد در اختیار ما قرار داده است .جایی در انتهای حباب خورشیدی . منطقه ای که پس از آن فضای بین ستاره ای آغاز می گردد. در این مجله چگونگی ورود فضا پیما به ناحیه ای که اصطلاحا به آن بزرگراه مغناطیسی می گویند بطور گسترده شرح داده شده است. در این منطقه بیشترین نرخ ذرات باردار خارج از هلیوسفر ثبت شده است و در مقابل ذرات باردار منظومه شمسی در حال ناپدید شدن هستند. [ به این معنی که درحال رسیدن به جایی هستیم که به آن فضای بین ستاره ای گفته می شود ]
وویجر 1 و 2 از نظر ذرات باردار با هم مقایسه شده اند و با توجه به اینکه وویجر 2 هنوز در درون هلیوسفر است می توان از نمودار بالا میزان دریافت ذرات باردار درون منظومه ای(سبز) و ذرات باردار خارج از منظومه شمسی ( نارنجی) را برای دو فضا پیما مقایسه کرد. وویجر 1 هر لحظه کمتر تحت تاثیر ذرات باردار منظومه شمسی و بیشتر تحت تاثیر ذرات باردار خارجی است .بطور خلاصه : وویجر 1 دارد از هلیوسفر خارج و به فضای کیهانی بین ستاره ای وارد می شود.
دانشمندان تا کنون 2نشانه از سه نشانه رسیدن به فضای بین ستاره ای را در وویجر1 مشاهده کرده اند: 1- ذرات باردار درون منظومه ای درحال ناپدید شدن هستند و 2- پرتو های کیهانی از دنیای دور در حال تقویت شدن هستند . دانشمندان منتظر سومین نشانه یعنی تغییرجهت شدید و ناگهانی میدان مغناطیسی هستند که این تغییر جهت ناگهانی بیانگر وجود میدان مغناطسیی بین ستاره ای خواهد بود . [یعنی زمانی که وویجر1 به دنیای خارج ازقلمرو خورشید پای می گذارد. ]
این ناحیه ناشناخته که دقیقا مرز ورود به فضای بین ستاره ای است هم اکنون در مرکز توجه قرار گرفته است که آنرا مدیون وویجر 1 هستیم دورترین طلایه دار ساخت دست بشر ، "به گفته ادوارد استون" دانشمند پروژه وویجردر موسسه فناوری کالیفرنیا در پاسادنا " اگر به تاثیر پرتو های کیهانی که وویجر را تحت تاثیر قرار داده اند نگاه کنیم حتما با خود می گوییم این فضا پیما هم اکنون وارد فضای بین ستاره ای شده است اما تیم ما بر این باور است که وویجر1 هنوز به آنجا وارد نشده است چرا که هنوز تحت تاثیر میدان مغناطیسی خورشید هستیم.
دانشمندان دقیقا نمی دانند کی وویجر وارد فضای بین ستاره ای می شود آنها تخمین زده اند این زمان نباید زیاد دور باشد. چند ماه یا شاید چند سال دیگر. محدوده هلیوسفر تا دست کم 13 میلیارد کیلومتر بعد از آخرین سیاره های منظومه شمسی گسترده شده است. این منطقه تحت نفوذ میدان مغناطیسی خورشید و بادهای یونیزه شده منتشر شده از سوی خورشید است. خارج از هلیوسفر فضای بین ستاره ای از اجرام دیگر ستاره ها و نیرو های مغناطیسی موجود در نزدیکی کهکشان راه شیری تشکیل شده است.
وویجر 1 و برادر دوقلویش وویجر2 در سال 1977 (36 سال پیش) به فضا پرتاب شدند . آنها سیاره مشتری ، زحل، اورانوس و نپتون را پیش از آغاز ماموریتشان برای ورود به فضای بین ستاره ای درسال 1990 گشت زدند . آنها قرار است هلیوسفر را ترک کنند. اندازه گیری محدوده هلیوسفر خود بخشی از ماموریت وویجر ها است.
وویجر1 در این ماموریت حامل پیام انسان های روی زمین به موجودات احتمالی کرات دیگراست.سفیر ما در کیهان محتوی 115 تصویر، صداهای مختلف طبیعت از صدای پرندگان و برخورد امواج به ساحل و صدای قلب انسان گرفته تا صدای گریه نوزاد و آتشفشان و ... همچنین موسیقی های انتخابی از اقصی نقاط کره زمین و در نهایت سلام ساکنین زمین به 55 زبان از جمله فارسی. برای شنیدن پیام فارسی 12 ثانیه ای(یکی از طولانی ترین سلام های ضبط شده) اینجا را کلیک کنید و persian را انتخاب کنید.
پ.ن: وقتی همین صداهای شاید تکراری را از دریچه ای دیگر می شنویم به وجد می آییم و برایمان شگفت انگیز است که تصور کنیم شاید روزی ساکنین کره ای دیگر در آنسوی آسمانها به اینها گوش خواهند سپرد.
متن بالا ترجمه ای بود از وبسایت رسمی Jet Propulsion Laboratory موسسه فناوری کالیفرنیا ,وابسته به ناسا (http://voyager.jpl.nasa.gov/) که برای شما خوانندگان عزیز وبلاگ ترجمه کردم. امیدوارم روزی صلح بر روی کره زمین برای همه انسان ها برقرار شود و تمام تلاش آدم ها صرف کشف اسرار و رموز آفرینش گردد.
شکاف تاریک (Dark Rift)
شکاف تاریک یا Dark Rift چیست؟
آیا زمین نابود می شود؟
طبق یکی از عجیب ترین تئوری هایی که برای سال 2012مطرح شده و زیاد ارزش علمی ندارد بدلیل انطباق خورشید و زمین با مرکز کهکشانی که در آنیم – یا به روایتی دیگر ناشی از ابرهای غلیظ و گرد و غبار در کهکشان- در کوتاهترین روز سال که اول زمستان برابر با 21 دسامبر است همه چیز ویران می شود. در واقع این انطباق چیزی غیر عادی نیست و هیچ آسیبی هم به ما نمی زند . در زمستان زمین و خورشید حتی در نزدیکترین فاصله از هم نیز نیستند . حال اگر بخواهیم خیلی ریز به قضیه نگاه کنیم :
خیلی بالاتر و دورتر از آسمان شهرمان و نور چراغهایش قوسی نورانی متشکل از میلیون ها ستاره در آسمان می درخشد که به آن کهکشان راه شیری می گویند. میلیون ها ستاره ای که تک تک و جداگانه نمی توانیم ببینیم .
ابرهای ضخیم ناشی از گرد و غبار باعث آلودگی نوری کهکشان می شوند که با چشم غیر مسلح آنقدرها قابل رویت نیستند فقط در حدی که مثل یک مانع جلوی تابش های کم سوی کهکشان را نیز می گیرند . اما با تلسکوپ های مادون قرمز به وضوح قابل رویت هستند. مهمترین و برجسته ترین ابری که مثل یک مسیر تاریک ازصورت فلکی ماکیان تاصورت فلکی قوس امتداد دارد شکاف عظیم نام گرفته که گاهی به آن شکاف تاریک هم می گویند.
یکی دیگر از عجایب کهکشان ما در بطن صورت فلکی قوس جای دارد : مرکز کهکشان ما . این توده عظیم 28000 سال نوری از ما فاصله دارد و یک سیاه چاله درون خود دارد که جرمش چهار میلیون بار بیشتر از خورشید ماست .
ادعایی که برای سال 2012 مطرح شده و از نظر علم نجوم فاقد اعتبار و ارزش است این دو موضوع را با هم تلفیق کرده است ( ابرهای ضخیم و مرکز کهکشان) به اضافه یک فاکتور سوم و آن نزدیک شدن خورشید به مرکز کهکشان در روز انقلاب زمستانی ( اولین روز زمستان که برابر با 21 دسامبر است) در نیمکره شمالی .
همانطور که زمین به دور خورشید می چرخد به نظر می رسد که خورشید هم حول ستارگان دیگری در چرخش است. برای همین است که صور فلکی قابل رویت، در فصول مختلف سال به آرامی در آسمان تغییر جا می دهند. در اولین روز زمستان خورشید به فاصله 6/6 درجه از شمال مرکز کهکشان عبور می کند – این فاصله از دید ناظر زمینی مثل این است که 13 قرص کامل ماه را به هم متصل کنیم _ که در واقع این فاصله (خورشید و مرکز کهکشان) روزهای قبل از این تاریخ حتی کمتر است. حال ادعاهای گوناگونی مطرح اند اما جان کلام اینکه آنها پیشگویی می کنند همزمانی روز انقلاب زمستانی(اول دی یا 21 دسامبر) با ورود خورشید به شکاف تاریک باعث بروز فاجعه ای ویرانگر می شود یا تصور غلط دیگر اینکه زمین خورشید و سیاه چاله ی مرکز کهکشان هم راستا می شوند و یک کشش گرانشی قوی زمین را در خود فرو می دهد.
سه برهان بر رد این پیشگویی ها :
نخست اینکه انقلاب زمستانی به خودی خود به حرکت ستارگان یا چیزی در جهان ورای زمین ارتباطی ندارد . انقلاب زمستانی روزی است که قطب شمال در دورترین نقطه اش از خورشید قرار می گیرد ( کوتاه ترین روز سال یا به تعبیر ما بلند ترین شب سال) اتفاق می افتد .
دوم اینکه زمین به هیچ وجه تحت تاثیر میدان گرانشی سیاه چاله یاد شده نیست چرا که این میدان گرانشی بصورت نمایی( Exponentially ) کاهش می یابد . زمین 93 میلیون مایل از خورشید و 165 کوادریلیون (کوادریلیون یک 1 با 15 تا صفر) مایل از سیاه چاله مرکز کهکشان فاصله دارد. خورشید و ماه (کوچکتر اما نزدیکتر) بیشترین تاثیر گرانشی را بر زمین دارند و تغییرات مکانی ما با آن مرکز در فصول مختلف آنقدر ناچیز است ( معادل یک در 900 میلیون) که عملن تهدیدی برای ما نخواهد بود. از این گذشته ما در انقلاب تابستانی (اول تیر ماه) است که در نزدیک ترین فاصله با مرکز کهکشان هستیم نه در ابتدای زمستان.
سوم : خورشید هر سال در این وقت به این ابرهای تاریک که به آن شکاف تاریک می گوییم وارد می شود و چیز عجیب و خارق العاده ای نیست.
پس تا می توانید از اولین روز زمستانی تان لذت ببرید و نگذارید شکاف تاریک، همترازی ها ، تشعشعات خورشیدی، میدان های مغناطیسی تاثیرات بالقوه یا پیشگویی مایا ها درباره پایان جهان کاری به کارتان داشته باشند.
پ ن : متن بالا ترجمه ای بود از مقاله سایه شکاف تاریک منتشر شده در وبسایت ناسا به آدرس زیر تقدیم به همه دوست داران زمین :
http://www.nasa.gov/topics/earth/features/2012-alignment.html
Shadow of Dark Rift
One of the most bizarre theories about 2012 has built up with very little
attention to facts. This idea holds that a cosmic alignment of the sun, Earth,
the center of our galaxy -- or perhaps the galaxy's thick dust clouds -- on the
winter solstice could for some unknown reason lead to destruction. Such
alignments can occur but these are a regular occurrence and can cause no harm
(and, indeed, will not even be at its closest alignment during the 2012
solstice.)
The details are as follows: Viewed far from city lights, a glowing path called
the Milky Way can be seen arching across the starry sky. This path is formed
from the light of millions of stars we cannot see individually. It coincides
with the mid plane of our galaxy, which is why our galaxy is also named the
Milky Way.
Thick dust clouds also populate the galaxy. And while infrared telescopes can
see them clearly, our eyes detect these dark clouds only as irregular patches
where they dim or block the Milky Way's faint glow. The most prominent dark
lane stretches from the constellations Cygnus to Sagittarius and is often
called the Great Rift, sometimes the Dark Rift.
Another impressive feature of our galaxy lies unseen in Sagittarius: the
galactic center, about 28,000 light-years away, which hosts a black hole
weighing some four million times the sun's mass.
The claim for 2012 links these two pieces of astronomical fact with a third --
the position of the sun near the galactic center on Dec. 21, the winter
solstice for the Northern Hemisphere -- to produce something that makes no
astronomical sense at all.
As Earth makes its way around the sun, the sun appears to move against the
background stars, which is why the visible constellations slowly change with
the seasons. On Dec. 21, 2012, the sun will pass about 6.6 degrees north of the
galactic center -- that's a distance that looks to the eye to be about 13 times
the full moon's apparent size -- and it's actually closer a couple of days
earlier. There are different claims about why this bodes us ill, but they boil
down to the coincidence of the solstice with the sun entering the Dark Rift
somehow portending disaster or the mistaken notion that the sun and Earth
becoming aligned with the black hole in the galactic center allows some kind of
massive gravitational pull on Earth.
The first strike against this theory is that the solstice itself does not
correlate to any movements of the stars or anything in the universe beyond
Earth. It just happens to be the day that Earth's North Pole is tipped farthest
from the sun.
Second, Earth is not within range of strong gravitational effects from the
black hole at the center of the galaxy since gravitational effects decrease
exponentially the farther away one gets. Earth is 93 million miles from the sun
and 165 quadrillion miles from the Milky Way's black hole. The sun and
the moon (a smaller mass, but much closer) are by far the most dominant gravitational forces on Earth. Throughout the course of the year, our distance from the Milky Way's black hole changes by about one part in 900 million – not nearly enough to cause a real change in gravity's pull. Moreover, we're actually nearest to the galactic center in the summer, not at the winter solstice.
Third, the sun appears to enter the part of the sky occupied by the Dark Rift
every year at the same time, and its arrival there in Dec. 2012 portends
precisely nothing.
Enjoy the solstice, by all means, and don't let the Dark Rift, alignments,
solar flares, magnetic field reversals, potential impacts or alleged Maya
end-of-the-world predictions get in the way.
http://www.nasa.gov/topics/earth/features/2012-alignment.html
شایعه تابستان
شایعه تابستان
هر سال تابستان اوایل شهریور یک ایمیل برای همه مان می آید به این قرار که ۵ شهریور پدیده نادری اتفاق می افتد: دیدن دو ماه در اسمان و تا N سال آینده همچین چیزی پیش نمی آید که فاصله مریخ با زمین آنقدر کم می شود که وقتی به آسمان می نگریم انگار دو ماه در آسمان داریم. این خبر به شایعه تابستان معروف است و هیچ منبع علمی آنرا تایید نمی کند.
قابل توجه کسانی که این ایمیل ها را بی مطالعه و تحقیق برای همه FWD می کنند
پ.ن: از اینکه در این مدت به وبلاگ سر می زدید و نوشته ها بروز نبودند پوزش.
از زمین نمی گویم از آسمان است این بار!
از زمین نمی گویم از آسمان است این بار!
.jpg){kind=link}
در ایران، خورشید در بامداد روز چهارشنبه 17 خردادماه در حالی سر از افق بر خواهد آورد که ساعاتی از عبور خرامان زهره از مقابل آن گذشته است. به همین دلیل برخورد اول و دوم گذر از ایران قابل مشاهده نیست اما از نیمه گذر به بعد را می توان مشاهده کرد. گذر تا ساعت حدود 9:25 دقیقه ادامه می یابد. و سپس سیاره زهره برای آخرین بار در طول حیات ما با قرص خورشید بدرود خواهد گفت. این آخرین باری است که انسان های زنده روی کره زمین می توانند گذر زهره را رصد کنند. دفعه آینده گذر در سال 2117 میلادی رخ خواهد داد. فکر می کنید مردم جهان زمانی که بار دیگر سیاره زهره خرامان از مقابل قرص خورشید عبور می کند در چه دنیایی زندگی خواهند کرد؟
هشدار:
برای دیدن گذر زهره حتمن از عینک های ویژه رویت خورشید و یا فیلتر های خورشیدی استفاده کنید. نگاه مستقیم به خورشید می تواند تاثیرات دایمی بر بینایی چشمان شما بگذارد. عینک های آفتابی، نگاتیو ، شیشه دود زده و نمونه های مشابه نمی تواند مانع آسیب دیدن شما شود و فقط باید از فیلتر های خورشیدی مخصوص رصد خورشید استفاده کنید. در هنگام استفاده از این فیلتر ها ، استفاده هم زمان آن با دوربین های دوچشمی و تک چشمی جدا خودداری کنید.
پ ن: نوشته های بالا از مطالب پوستر بود
پ.ن2: چنانچه تمایل دارید در باره این گذر بیشتر بدانید به ادامه مطلب رفته و نوشته ای را که دوست عزیزم خانم نجمه قاسمی، مربی نجوم، عضو موسسه مدار بیست و هفت درجه قشم و آکادمی فیزیک و نجوم گرد آوری کرده را بخوانید.
پ.ن3:پیشنهاد می کنم از تلویزیون ببینید.(شما را به خدا به چشمانتان آسیب نرسانید)
نمایشگاه مدیریت پسماند( waste management)
نمایشگاه مدیریت پسماند عجب جای عجیبی بود . دنیای دیگری بود و باید بودید و از نزدیک می دیدید که زباله عجب داستانی دارد. وارد که شدم توی اولین غرفه ها دستگاهی دیدم که آدم را یاد ماشین زمان می انداخت و اسمش اتوکلاو بود . وسیله ای برای از بین بردن زباله های بیمارستانی .
جلوتر که رفتم چشمم به پیکان مچاله شده ای افتاد که زمانی برای خودش برو و بیایی داشته و تاکسی بوده... ونک دونفر....
بیشتر شرکت کنندگان در این نمایشگاه شرکت هایی بودند که از زباله ها تولید محصول یا انرژی می کردند . یکی از چیزهایی جالب که می خواهم برایتان بگویم دستگاهی است که زیر سینک ظرفشویی وصل می شود و پوست میوه یا سبزیجات را آنقدر له می کند که از زیر سینک وارد لولهای فاضلاب شهری می شود و تولید زباله(به قول آقای شا ه علی پسماند) را کم می کند.
اما جالب ترین قسمت نمایشگاه برای من نیروگاه های زباله سوز بودند. عجب فکر بکری! نه تنها آدم از شر زباله ها راحت می شود بلکه از آن برق هم تولید می کند. با یک تیر دو نشان. من در کارگاه آموزشی ای که در این زمینه برگزار می شد شرکت کردم و دیدم که چطور کشور های پیشرفته در فکر تولید انرژی از زباله هایی هستند که دیگر جایی برای دفنشان نمانده از بس تولیدشان زیاد شده.
در این نمایشگاه یاد گرفتم تک تک ما مسئولیتی بزرگ در برابر محیط زیست و نسل آینده مان داریم که اگر بی تفاوت باشیم ... معلوم نیست چه بر سر مان خواهد آمد.
زمین ما در فضای بیکران( Our little earth)
این است زمین ما در فضای بیکران
پ.ن: عکس گرفته شده بوسیله فضاپیمای وویجر از زمین ما
پ.ن۲: ،فضاپیمای وویجر در اقدامی سمبلیک و به این امید که در طول سفر طولانیش در فضای بیکران بتواند پیامهایی از زمین را به موجودات هوشمند فرا زمینی برساند صفحه ای 12 اینچی با روکش طلا که حاوی صداهای مختلف و موسیقی منتخب نواحی دنیاست را حمل می کند. در این صفحه پیامی به زبان شیرین پارسی از استاد سخن سعدی نیز وجود دارد " درود بر ساکنین ماورا آسمانها ، بنی آدم اعضای یک پیکرند که در آفرینش ز یک گوهرند چو عضوی به درد آورد روزگار دگر عضوها را نماند قرار"
برای شنیدن این پیام در وب گاه وویجر در سایت ناسا اینجا را کلیک کنید
پ.ن۳: با تشکر از فرهاد برای این اطلاعات ارزشمند.
Pioneers 10 and 11, which preceded Voyager, both carried small metal plaques identifying their time and place of origin for the benefit of any other spacefarers that might find them in the distant future. With this example before them, NASA placed a more ambitious message aboard Voyager 1 and 2-a kind of time capsule, intended to communicate a story of our world to extraterrestrials. The Voyager message is carried by a phonograph record-a 12-inch gold-plated copper disk containing sounds and images selected to portray the diversity of life and culture on Earth.