دیبا

دیبا 

روزی که همه با هم تو پارک جنگلی درخت کاشتیم من یه گل ابریشم رو که اسمشم گذاشته بودم دیبا کاشتم- رو چیزایی که دوسشون دارم اسم میذارم-از قضای روزگار سر همون جریان مهمونای نوروزی و از بین رفتن 4تا از اون نهالا دیبای من هم قربانی شده بود. تصمیم گرفته بودم جاش یه انجیر معابد بکارم . درختی که تو تصویر بالا می بینید. درخت بی نظیریه. رقص برگای تازه اش تو فروردین دیدنیه و وقتی که به سن و سال درخت بالایی میرسه واقعا عین یه معبد مقدس و باشکوه میشه. هنوز تصمیمم رو عملی نکرده بودم که یکی از دوستانی که همیشه به درختا سر میزنه یه خبر عجیب بهم داد. دیبا زنده شده!! مثل اون گل ابریشم که چند وقت پیش درباره اش نوشته بودم. این دومین نهالی بود که بعد از جریان مهمونای نوروزی دوباره زنده شده بود. فکر میکنین دیبا هم مثل درخت گلابی مهرجویی ترسیده بود؟ وقتی شنیده بود می خوایم جاش یه درخت دیگه بکاریم؟ هرچی که بود من ایمان اوردم هم به قداست انجیر معابد هم به سرسختی دیبا.

پ.ن: راستی اگه گفتین این درختی که تو تصویره کجای شهر ماست؟ جواب درست جایزه داره :-) 

جواب درست: خیابان امام خمینی- دوربرگردان بعد ازسیدمظفر-روبروی زمین شاهین - روبروی اداره ثبت

همه کسانیکه در مسابقه شرکت کرده اند( چه جواب درست چه نادرست ) از وبلاگ رادیو منا جایزه دریافت خواهند کرد. جایزه نهال یکی از درختان بومی است.